ارزیابی و پهنه‌بندی کیفیت آب زیرزمینی دشت مسافرآباد استان هرمزگان با بهره‎گیری از درون‌یابی مکانی

آب‏های زیرزمینی قسمت زیادی از منابع آب آبیاری اراضی کشاورزی است؛ بنابراین باید مدیریت صحیحی در نحوۀ بهره گیری از این منابع انجام شود. در این پژوهش مناسب‌ترین روش میان‌یابی برای تحلیل تغییرات مکانی مقدار برخی ویژگی‌های کیفی آب‎های زیرزمینی دشت مسافرآباد بررسی شد. تعداد 30 حلقه چاه مشترک طی 3 مقطع زمانی 1377، 1381و 1388 در دشت مسافرآباد، استان هرمزگان انتخاب شد. تعدادی از شاخص‏های آب چاه‌ها همچون Na، EC، CL، PH، TDS، SAR و TH طی سه دوره زمانی با روش‌های مختلف زمین‌آماری (انواع مدل‌های کریجینگ Kriging) و روش‌های معین (روش عکس فاصله IDW و روش تابع شعاعیRBF) برای تعیین مناسب‌ترین پهنه‏بندی بکار گرفته شد. نتایج نشان داد که از بین روش‌های مذکور برای تهیه نقشه تغییرات عناصر مورد مطالعه در منطقه، روش زمین آمار کریجینگ (با مدل‌های مختلف برای هر یک از عناصر) به دلیل پایین بودن مقادیر RMSE نسبت به سایر روش‌ها ارجحیت بیشتری دارد. همچنین نتایج نشان داد مقدار افت سطح آب چاه‌ها به طور میانگین در سال‌های 1377، 1381 و 1388 به ترتیب برابر با 152/0- ،  629/0 و 384/0- متر بوده و این نشان دهندة روند کاهشی سطح منابع و هشداری برای توجه بیشتر به منابع آب زیرزمینی دشت مسافرآباد است.